Moi czytelnicy ten post jest poświęcony dla wierszyka mojego wykonania.Oto on.
Bardzo go kochałam,ale zanim się obejrzałam,patrze leży już na dworze nie oddycha,,O mój Boże".Łzy polały się po twarzy,a tu nagle drugi przyjaciel miłością mnie darzy.Głupiec mógłby tu nie płakać,gdy nie szczęście zacznie latać.Każdy przyjaciela stracić może,taki los człowiek tu nie pomoże.Każdy pies miłością nas obdarzy,nawet kundel taki żwawy.Bo pies to najlepszy przyjaciel człowieka,który na wielką miłość tylko czeka.Stracić przyjaciela,to jak umrzeć bez człowieka.
Autor: asiulka Wykonała: asiulka Tekst: asiulka
Dla Miśka w prezencie od kochających Asia & Majla.
Pozdrawiamy Asia & Majlo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz